Deze website maakt gebruik van “cookies” (tekstbestandjes die op jouw computer worden geplaatst) om de website te laten functioneren.

La nébuleuse St-Raphaël-Géminiani – Une histoire Géminiani et une histoire de …maillots!!!

Tout a commencé avec une simple question provoquée par l’Encyclopédie de nos amis Guy Crasset, Hervé Dauchy et Pascal Sergent. Quelle était l’équipe de Simpson dans l’année 1961, Gitane-Leroux ou Rapha-Gitane? La réponse était encore plus simple, du moins nous le croyions: Rapha-Gitane évidemment, l’équipe Gitane-Leroux datait de 1962. Et tout d’un coup les problèmes commençaient….

Gegevens

Auteur: Jan De Smet en Patrick Feyaerts
Uitgever: Jan De Smet
Publicatiedatum: 2019
Aantal Pagina’s: 130
Afmetingen: 21,3 x 28,6 x 1,4 cm
ISBN: –
Bindwijze: Hardback

Gerelateerde producten

  • De ‘moordende’ 100 km ploegentijdrit – De gescheidenis van de 100 km ploegentijdrit

    De ‘moordende’ 100 km ploegentijdrit – De gescheidenis van de 100 km ploegentijdrit

    De geschiedenis van de 100 km ploegentijdrit, een discipline die jammer genoeg verdwenen is van het Olympisch programma en de wereldkampioenschappen wordt in dit boek uitvoerig besproken.

    Het boek kwam er na een discussie op internet waarbij beweerd werd dat de 100 km ploegentijdrit ‘moordend’ was in de meest letterlijke betekenis. Met deze studie probeer ik dit te weerleggen.

    Tijdens het onderzoek naar deze discipline kwamen er veel andere gegevens in mijn bezit. Daardoor kwamen er naast de vraag of de ploegentijdrit ‘moordend’ was andere vragen naar boven zoals welk land won de meeste medailles, welke renner won de meeste medailles, wat was het grootse en wat was het kleinste verschil ooit tussen de eerste en de tweede. In totaal zijn er zo 25 items die uitgeplozen werden.

    Naast de amateurs zijn, in de mate van het mogelijke, ook de junioren, de dames en de recentere vormen van ploegentijdrijden besproken.

    Bepaalde recensenten verwachten details over doping en geld in de boeken die heden ten dage geschreven worden. Ik zal de lezer moeten ontgoochelen. Het is een boek vol feiten, namen en cijfers met nu en dan een zijsprong dat eerder als anekdotisch of een wistjedatje kan beschouwd worden.

    Voor de echte wielerliefhebbers denk ik dat het boek meer dan de moeite kan zijn. De sensatiezoekers zal ik moeten ontgoochelen.

    Toch wens ik de lezer veel leesplezier toe en ik hoop dat hij of zij achteraf het met mij mee zal betreuren dat deze mooie discipline afgeschaft werd.

    Gegevens

    Auteur: Jan De Smet
    Uitgever: Jan De Smet
    Publicatiedatum: mei 2020
    Aantal Pagina’s: 258
    Afmetingen: 19,6 x 26,6 x 2,0 cm
    ISBN: –
    Bindwijze: Hardback

    In winkelmand
    INHOUD

  • Armand Desmet – ‘Mantie Smet’ Luitenant zonder strepen

    Armand Desmet – ‘Mantie Smet’ Luitenant zonder strepen

    In de jaren 40 en 50 van de vorige eeuw tierden de ‘flandriens’ nog welig in de Vlaamse gezinnen. Jonge Vlaamse kerels die niet leerden lezen door Hendrik Concience, maar wel door ‘Koarle’, Karel, Van Wijnendaele.

    Zo ook in de streek van Waregem waar Armand Desmet of ‘Mantie Smet’ het koersen als het ware met de moedermelk meekreeg. 

    Mantie verslond de boeken van Karel Van Wijnendaele over “Het Rijke Vlaamsche Wielerleven”.

    Mantie droomde van de koers, Mantie at koers, Mantie dronk koers, Mantie asemde koers, Mantie was koers. Mantie wou worden zoals Ritten Van Leirberghe in de Ronde van Vlaanderen van 1919 en “Ze allemoal noar huus rieën”. 

    Mantie werd profrenner bij de Groene Leeuw, een rijwielfabriekje uit het nabijgelegen Deinze bij de legendarische sportdirecteur Berten De Kimpe. Het was het begin van een schitterende carrière, maar ook een carrière met veel tegenslagen.

    Mantie won de eerste uitgave van de E3-prijs in Harelbeke en in 1959 won hij de Ronde van België. In de Tour van dat jaar beging hij, volgens zijn zeggen, de grootste stommiteit van zijn leven. Hij verspeelde een unieke kans om in de Gele Trui te rijden. 

    In 1960, in de Vuelta, stond Mantie een paar dagen voor het einde ruimschoots op kop. Een ongelukkige val zorgde echter voor een schouderblessure. Twee dagen voor het einde ging zijn ploegmaat Frans De Mulder, al of niet opzettelijk, mee in een ontsnapping. Mantie was de eindoverwinning in de Vuelta kwijt aan zijn ploegmaat, zelf werd hij nog 2de. Maar van Berten De Kimpe, zijn sportdirecteur, moest hij nooit meer iets weten.

    Mantie maakte de overstap naar de Rode Garde van Keizer Rik Van Looy. Mantie leerde het professionalisme van de Italiaanse ploegen kennen met trainingskampen aan het Gardameer, mooie hotels, kostuums enz…. maar bleef een van de meest onfortuinlijke renners uit de wielergeschiedenis. In de Giro van 1962 won Mantie een rit en kwam in het bezit van de Roze leiderstrui. Tot de 15de rit gereden werd. Die ging over de Passo Rollo. In een verschrikkelijke sneeuwstorm zoals die in de Giro kunnen voorkomen, gaf heel zijn ploeg, op Huub Zilverberg na, op en Mantie verloor op een dramatische wijze zijn leiderstrui. 

    Het jaar erop was er een prachtige prestatie met een 5de plaats in de Tour de France en het kon zelfs meer geweest zijn indien hij iets beter had gepresteerd in het tijdrijden. Hij werd geselecteerd voor het wereldkampioenschap in Ronse. Een wereldkampioenschap waarin hij een belangrijke rol speelde en vanuit een bevoorrechte positie de door iedereen gekende afloop van het WK kon aanschouwen. 

    In 1964 kwam hij in de 13de rit van de Tour zwaar ten val tijdens de afdaling van de Envalira en even werd het allerergste gevreesd. De sporen van die val droeg hij zijn hele verdere leven mee. 

    Mantie was een Flandrien. Winnaar van de Ronde van België, 2de in de Vuelta, 5de in de Tour (en het kon meer geweest zijn), 10de in de Giro, toptien plaatsen in klassiekers zoals 3de Luik-Bastenaken-Luik, Gent-Wevelgem en Parijs-Brussel 4de in de Ronde van Vlaanderen en de Waalse Pijl, 5de in Parijs-Roubaix, 8ste in de Ronde van Lombardije en 10de in Milaan-Sanremo.

    Flandriens sleuren, beuken, stoempen, trekken, zwoegen en draaien hun kas af.

    Mantie was een Flandrien.

    Mannen als Mantie die maken ze niet meer.

    Mannen als Mantie die verdienen ……… een boek.

    Gegevens

    Auteur: Jan De Smet en Marc Fourneau
    Uitgever: Marc Fourneau
    Publicatiedatum: juli 2017
    Aantal Pagina’s: 268
    Afmetingen: 21,5 x 30,3 x 2,1 cm
    ISBN: 9789460210402
    Bindwijze: Hardback

    In winkelmand
    INHOUD

  • Heb je iets dubbel? Belgische wielerplaatjes 1960-1969

    Heb je iets dubbel? Belgische wielerplaatjes 1960-1969

    Er zijn natuurlijk de klassieke Panini prentjes die wereldwijd gekend zijn door o.a. ook de voetbalprentjes. Maar in de jaren 60-70 waren ook die van de renners populair. Daarnaast waren er echter nog heel wat andere series in omloop. Dat was al zo van voor W.O. II. 

    In dit werk heb ik geprobeerd de reeksen die in België voorkwamen van 1960-1969 te inventariseren. Later, afhankelijk van het succes en de vraag, zal ik dat ook proberen voor de jaren 40, 50, 70 en 80. 

    Of de inventaris volledig is, laat ik in het midden. Ikzelf heb niet alle reeksen compleet en waarschijnlijk ook niet alle reeksen.

    Van sommige reeksen is het uitgavejaar niet gekend en is het een beetje gokken of analyseren op basis van de foto’s die gebruikt werden.

    Soms was een reeks niet echt een reeks en waren het gewoon foto’s die door de jaren heen gedistribueerd werden. Niettemin worden ze soms door verzamelaars als een serie aanzien.

    Ik heb mijn best gedaan zoveel mogelijk te verzamelen en te inventariseren. Uiteindelijk heb ik voor België meer dan 40 series gevonden. Daarnaast heb ik ook geprobeerd wat postkaarten en grote foto’s die ooit verschenen op te lijsten. Sigarenbanden met afbeeldingen van renners werden niet weerhouden. Gewoon omdat ik zelf te weinig info vond. De etiketten op luciferdoosjes heb ik dan wel weer opgenomen.

    Het is opmerkelijk, maar niet verwonderlijk, dat in 1969 de meeste reeksen verschenen (14). Eddy Merckx beleefde zijn hoogdagen, een Belg won weer de Tour de France, andere renners zoals Roger De Vlaeminck, Walter Godefroot en Herman Vanspringel zorgden mee voor een Belgische hegemonie en euforie.

    Ook de jaren 1961 (5) en 1965 (7) waren hoogdagen voor de jonge verzamelaars. Renners als Rik Van Looy, Willy Vannitsen, Rik Van Steenbergen, Gilbert Desmet, Marcel Janssens en vele anderen zorgden voor een ongekende verzamelwoede.

    Van sommige foto’s in bepaalde reeksen konden een aantal verzamelaars zelfs de plaats en datum waar de foto’s genomen werden terugvinden. Er zijn een aantal aparte kaderstukken aan deze series gewijd.

    Ik hoop dat de oudere verzamelaar plezier beleeft aan dit boek en dat hij of zij op deze manier kan ontdekken wat hij of zij nog mist. Hopelijk wordt het boek ook ontdekt door jongeren die op die manier proberen een stukje erfgoed te behouden en onze Vlaamse wielergeschiedenis beter leren kennen. Het zou te jammer zijn indien binnen afzienbare tijd de verzamelingen op het containerpark zouden eindigen omwille van gebrek aan interesse.

    Trouwens, wie heeft er nog iets dubbel?

    Gegevens

    Auteur: Jan De Smet
    Uitgever: Jan De Smet
    Publicatiedatum: 2019
    Aantal Pagina’s:
    Afmetingen:
    ISBN: –
    Bindwijze: Hardback

    In winkelmand
    INHOUD