Achteraan het peloton moet ook reclame zijn
De oorspronkelijke titel van dit boek was “Gazettenpraat: Een “literatuurstudie” over Ton Vissers met nu en dan een zijsprong naar andere mistoestanden”, maar achteraf bekeken was deze titel minder aantrekkelijk. Niettemin blijft de ondertitel “Een “literatuurstudie” over Ton Vissers met nu en dan een zijsprong naar andere mistoestanden” gelden en is het een mooie weergave van de opzet van dit boek.
In dit boek wordt namelijk een mindere periode van de wielergeschiedenis beschreven aan de hand van de avonturen van Ton Vissers, sportdirecteur bij de ploegen Willem II-Gazelle, Gazelle, Canada Dry-Gazelle, Robot-Gazelle, Alsaver, Zoppas, AMKO en Vorselaars Autoschade. De tocht gaat van grote successen ten tijde van Willem II-Gazelle naar steeds minder succes en des te meer moeilijkheden.
Ton Vissers stond echter niet alleen. Ook andere ploegen hadden veel financiële of organisatorische problemen en een aantal daarvan krijgen ook een korte beschrijving zoals de ploegen Peijcom, Wybert-Läkerol, Kela, M.I.C.-Ludo-de Gribaldy, Rompelberg-Bonfrère, Splendor-Presutti, De Onderneming, Piccadilly-Ruysdael, Jet Star Jeans, Bode Deuren en La Cloche.
Wie bij deze ploegen reed, al of niet als gastrenner, was niet altijd even duidelijk. Dat veel renners niet of niet volledig betaald werden was dat wel. Dat de successen meestal miniem waren eveneens. Maar de ploegen maakten onderdeel uit van het wielerpeloton en zorgden ervoor, door de aanwezigheid van deze mindere goden, dat de groten zoals Eddy Merckx, Roger De Vlaeminck, Rik Van Looy, Walter Godefroot, Herman Vanspringel, Eric Leman, Jan Janssen, Rini Wagtmans, Joop Zoetemelk, Jan Raas, Gerrie Knetemann en Hennie Kuiper konden schitteren. Zoals Fred Rompelberg, die zich de situatie van de mindere renners aantrok zei: “Ook achteraan in het peloton moet er reclame zijn.”
Gegevens
Auteur: Jan De Smet
Publicatiedatum:
Aantal Pagina’s: 263
Afmetingen: 21,5 x 28,5 x 2,0 cm
ISBN: –
Bindwijze: Hardback
Gerelateerde producten
-
Gösta, Sture, Erik en Tomas Pettersson – De kunst van het ploegentijdrijden
In winkelmandHet moet een prachtig zicht geweest zijn. Vier renners op een rij, in volle inspanning, gestroomlijnd over de weg fietsend. Vier renners en ook vier broers. Allen gekleed in de mooie blauwe truien met twee horizontale gele strepen, de trui van Zweden. Gösta, Sture, Erik en Tomas Pettersson met twee t’s en twee s-en. De Zweedse hardrijders uit de jaren 60 en 70.
Een beetje wielerkenner kent de namen van de Petterssons nog. Zeker Gösta Pettersson kent men wel, 3de in de Tour de France, winnaar van de Tour de Romandie en Giro d’Italia. Misschien ook nog wel Tomas, een begenadigd tijdrijder die samen met Gösta de Trofeo Baracchi won. Maar Sture en Erik zijn al heel wat minder bekend.
Om een of andere reden ben ik altijd geïntrigeerd geweest door broederparen in de wielersport. Daarnaast had ik ook altijd interesse voor de Scandinavische landen en bij uitbreiding de exoten in de wielersport van de jaren 60 en 70, de Scandinavische renners. Kortom ik had het altijd wel een beetje voor de stugge, zwijgzame, ondoorgrondelijke Vikingen.
Daarnaast is ook Sture Pettersson gedeeltelijk verantwoordelijk voor mijn nieuwsgierigheid naar de broers. Alleen al de naam Sture had iets speciaals. Hij was de minste van de vier en ik heb het altijd gehad voor de minste of de buitenbeentjes. Bij muziekgroepen heb ik het altijd voor de drummer of desnoods de basgitarist, in het voetbal gaat mijn interesse uit naar de keeper, desnoods de linksback. Dus ik had het wel voor Sture zoals ik het had voor Ringo van de Beatles, Charlie Watts van de Stones en Birger Jensen van Club Brugge. Allen mannen met een beetje een hoek af. Of dat bij Sture ook zo was weet ik niet, maar het was ‘mijn’ Pettersson.
Als in een echte ploegtijdrit hebben ze hun profcarrière op elkaar afgestemd. Ze werden alle vier prof in 1970 bij Ferretti, de ploeg met, volgens mij, een van de mooiste truien ooit. Eind 1971 haakte Erik al af, een jaar later was het de beurt aan Sture, nog eens een jaar later Tomas en Gösta hield het vol tot in 1974.
Maar wat weten we van deze Zweden. Ja, ze kwamen uit Zweden en Gösta was geen onaardig renner en werden ze geen wereldkampioen tijdrijden? Hoe zat het trouwens met de Olympische Spelen? Werden ze ooit Olympisch kampioen?
Het verhaal begint in Zweden in de jaren 40. Er waren eens … twee Zweden, Karl-Gustaf Pettersson, geboren in 1900 in Sölvatorp, Kullings-Skövde en Lilly Ekman die huwden en zes kinderen kregen waaronder Gösta Artur Roland Pettersson, Sture Helge Vilhelm Pettersson, Erik Håkan Pettersson en Tomas Rune Pettersson. Deze vier zonen zouden wielergeschiedenis schrijven.
Geen sensatie, geen grote verhalen over doping, want daar hadden de broers het niet voor, hier en daar wel iets over geldzaken want ook al als amateur reden de broers al voor het geld. Wel veel uitslagen, resultaten, cijfers over overwinningen en nu en dan een zijsprong naar een of andere anekdote die het vertellen waard is.
Ik hoop dat de lezer achteraf tot de conclusie kan komen dat hij of zij de carrières van de Petterssons beter kent.
Gegevens
Auteur: Jan De Smet
Uitgever: Jan De Smet
Publicatiedatum: juli 2019
Aantal Pagina’s: 164
Afmetingen: 19,6 x 26,6 x 1,5 cm
ISBN: –
Bindwijze: HardbackINHOUD -
Het zoutvaatje van Eddy Merckx
In winkelmandWat mag de lezer verwachten in dit boek? Ga ik mijn gedachten schriftelijk aan het grote publiek bekendmaken? Ja en neen. Verwacht geen hoog literaire volzinnen die lezers van literatuur met de hoofdletter L in vervoering zullen brengen. Verwacht enkel wat bedenkingen die bij mij opkwamen terwijl ik naar televisie keek, een artikel las of gewoon eens niet in slaap kon vallen. Het zijn verhalen die eerder verschenen op een blog of in een tijdschrift. Verhalen die hier en daar wat herwerkt werden. Kortom het zijn verhalen die ik ooit eens wou neerschrijven en neergeschreven heb, het een al boeiender dan het andere.
Prijzen zal ik niet winnen met deze ‘schrijvelarijen’, maar ik ben er zeker van dat een echte wielerliefhebber nu en dan zal genieten van de verhalen. Althans, dat hoop ik.
Gegevens
Auteur: Jan De Smet
Uitgever: Jan De Smet
Publicatiedatum: 2019
Aantal Pagina’s:
Afmetingen:
ISBN: –
Bindwijze: HardbackINHOUD -
Heb je iets dubbel? Belgische wielerplaatjes 1950-1959
In winkelmandPrentjes met coureurs. Wie kent ze niet. En wie kent niet de klassieke vraag uit zijn jeugdjaren: “Heb je er geen dubbel?” Op de speelplaats op school aan het winkeltje op de hoek, wisselen en onderhandelen om zo vlug mogelijk de reeks volledig te hebben. En sakkeren op de uitgever want je verdacht hem ervan bepaalde prentjes maar mondjesmaat te leveren.
Na het boek over de Belgische wielerplaatjes 1960-1969 kon het niet anders of er moest een boek komen over de Belgische wielerplaatjes 1950-1959.
In dit werk heb ik geprobeerd de reeksen die in België voorkwamen van 1950-1959 te inventariseren. Het was geen eenvoudige opgave. Ik was in die periode nog niet eens geboren en mijn verzameling is in die periode ook veel dunner. Toch heb ik geprobeerd een zo volledig mogelijk overzicht samen te stellen. Of de inventaris volledig is, laat ik in het midden. Ikzelf heb niet alle reeksen compleet en waarschijnlijk ook niet alle reeksen.
Van sommige reeksen is het uitgavejaar niet gekend en is het een beetje gokken of analyseren op basis van de foto’s die gebruikt werden. Die reeksen worden op het einde van een jaartal gezet voorafgegaan door ‘±’.
Soms was een reeks niet echt een reeks en waren het gewoon foto’s die door de jaren heen gedistribueerd werden. Niettemin worden ze soms door verzamelaars als een serie aanzien.
Ik heb mijn best gedaan zoveel mogelijk te verzamelen en te inventariseren. Uiteindelijk heb ik voor België meer dan 70 series gevonden. De etiketten op luciferdoosjes heb ik ook deze keer opgenomen alhoewel het maar een reeks is.
Daar waar in de jaren 60 de reeksen voornameijk draaiden rond Eddy Merckx was dat in de jaren 50 toch iets anders. Er waren meer Belgen die voorkwamen in de reeksen, weliswaar meestal dezelfde, naast de gekende buitenlandse vedetten.
De jaren 1950 (13), 1958 (9) en 1952 (16) waren hoogdagen voor de jonge verzamelaars. Renners als Rik Van Looy, Willy Vannitsen, Rik Van Steenbergen, Gilbert Desmet, Marcel Janssens en vele anderen zorgden voor een ongekende verzamelwoede.
Ik hoop dat de oudere verzamelaar plezier beleeft aan dit tweede boek en dat hij of zij op deze manier kan ontdekken wat hij of zij nog mist. Hopelijk wordt het boek ook ontdekt door jongeren die op die manier proberen een stukje erfgoed te behouden en onze Vlaamse wielergeschiedenis beter leren kennen. Het zou te jammer zijn indien binnen afzienbare tijd de verzamelingen op het containerpark zouden eindigen omwille van gebrek aan interesse.
Trouwens, wie heeft er nog iets dubbel?
Gegevens
Auteur: Jan De Smet
Uitgever: Jan De Smet
Publicatiedatum: 2019
Aantal Pagina’s:
Afmetingen:
ISBN: –
Bindwijze: HardbackINHOUD